In het boek 'De Biologie van de Overtuiging' van Bruce Lipton wordt uiteengezet dat een bepaald molecule afhankelijk van de positie waar het zich bevindt in het lichaam een andere werking heeft. Histamine wordt hierbij als voorbeeld gebruikt. 

Zodra je deze molecule in een zogenaamd 'geneesmiddel' of medicijn gaat toedienen gaat het door het gehele lichaam waardoor er allerlei verschillende processen worden geactiveerd, terwijl je eigenlijk maar één van die processen wilt beïnvloeden. Zo kan een medicijn zich ontpoppen als een wel heel grof kanon met de nodige 'colleteral damage'.

Hieronder volgt het citaat (afkomstig van pagina's 115-116):
 
"In mijn onderzoek van cellen van menselijke bloedvaten ervoer ik uit de eerste hand de grenzen die door redundante pathways worden opgelegd. Histamine is in het lichaam een belangrijk chemisch signaalmolecule die de aanzet geeft tot de stressreactie van de cel.

Wanneer histamine aanwezig is in het bloed dat de armen en benen voedt, brengt het stresssignaal grote openstaande poriën in de wanden van de bloedvaten teweeg. Het zich openen van deze poriën in de wanden van de bloedvaten is de eerste stap in het op gang brengen van een lokale ontstekingsreactie.

Maar als histamine aan de bloedvaten van de hersenen wordt afgegeven, doe dezelfde histamine-signaalmoleculen de stroom van voedinsstoffen naar de zenuwcellen toenemen, waardoor hun groei en gespecialiseerde functies worden versterkt.

In perioden van stress stelt de de toegenomen stroom voedingsstoffen waartoe door histamine het signaal werd gegeven de hersenen in staat hun activiteit op te schroeven om beter met de waargenomen dreigende noodtoestand om te kunnen gaan. 

Dit is een voorbeeld van de manier waarop hetzelfde signaal twee volkomen tegengestelde effecten teweeg kan brengen, afhankelijk van waar de stof vrijkomt. [Lipton et al., 1991]

Eén van de meest vernuftige eigenschappen van het signaleringssysteem van het lichaam is de specificiteit ervan. Als je huiduitslag op je arm hebt van een giftige klimop, is de onophoudelijke jeuk het gevolg van het vrijkomen van histamine, de signaalmolecule die op het allergeen van de klimop reageert met een ontstekingsreactie.

Omdat er geen noodzaak is om over je hele lichaam jeuk te voelen, komt de histamine alleen vrij op de plaats van de huiduitslag. Op analoge wijze doet het vrijkomen van histamine in de hersenen de bloedstroom naar de zenuwweefsels toenemen - waardoor de neurologische processen die nodig zijn voor overleving worden versterkt - wanneer iemand met een stressvolle levenservaring wordt geconfronteerd.

De afgifte van histamine in de hersenen om met stressgedrag om te gaan is gelimiteerd en leidt niet tot het op gang komen van ontstekingsreacties elders in het lichaam. Histamine wordt alleen ingezet waar het nodig is en zolang het nodig is.

De meeste geneesmiddelen van de farmaceutische industrie kennen echter niet een dergelijke specificiteit. Wanneer je een antihistaminepreparaat inneemt tegen de jeuk van een allergische huiduitslag, wordt het ingenomen middel over het hele lichaam verdeeld. Het beïnvloedt histaminereceptoren in het hele lichaam, waar deze zich ook bevinden."
 Illustraties afkomstig van resp. Microbiology en Resveratrol