Geestelijke Verarming door Tijdsversnelling
Posted by Boeken en Gedachten on Sunday, December 12, 2010
Under: Filosofie
In het boek 'Nulpunt Revolutie' van Benjamin Adamah wordt gesproken over de schrijnende oppervlakkigheid en het gebrek aan reflectie door de enorme snelheid waarmee we tegenwoordig als moderne westerse mensen leven. Ik vond Adamah het dermate treffend verwoorden dat ik hem wil aanhalen in deze bijdrage.
Misschien moeten we aanleren onszelf op te sluiten in ons huis op een bepaalde dag in de week (al was het maar eens in de maand) en dan geen TV, smartphone of computer aan te zetten en ons vooral te richten op onze innerlijke wereld. Zijn we in staat ons af te stemmen op bepaalde gevoelens, kunnen we nieuwe gedachten denken? Kunnen we in rust bijdragen aan nieuwe creaties die de wereld als geheel een tandje in vibratie kunnen verhogen?
Hieronder het aangekondigde citaat van Benjamin Adamah van zijn boek uit 2006, p. 154
"..het schijnt dat we tegenwoordig ongeveer zes keer sneller leven dan onze eigen grootouders, terwijl we daar helemaal niet op zijn gebouwd. We verwerken zes keer zoveel informatie in exact dezelfde tijd. Een filosoof die dit zeer zorgwekkend vond is wijlen Jacques Ellul (1912-1994, zie afbeelding).
Door een veel te hoog levenstempo verandert volgens Ellul onze innerlijke reflectie van de werkelijkheid in een oppervlakkig en afstompend leven vanuit reflexen.
En daar is veel voor te zeggen: het stoplicht is rood of groen, toets uw gebruikersnaam en wachtwoord in, doe Control-alt-delete als u vastloopt...doe nog eens control-alt-delete en nog eens of anders, druk op reset!
Reset uw stemming met antidepressiva! Reset uw jongeheer met viagra en reset uw mening met het laatste nieuws.
Door de werkelijkheidsperceptie onafgebroken te versnellen wordt de werkelijkheid automatisch steeds oppervlakkiger en erodeert deze tot een simulatie of beter gezegd een niche of popversie van de echte werkelijkheid.
...Het leidmotief van de postmoderne crisis is een vorm van geestvervuiling die bestaat uit de vanuit elk facet van het leven naar voren dringende oppervlakkigheid. Een logische uitkomst van een veel te snel geheel 'ontmenst' en overefficiƫnt leven zonder tijd voor reflectie en bezinning.
De kern van de postmoderne crisis is het om die reden ontbreken van innerlijke betekenis in het leven. Het leven wordt stuurloos en wordt je daarmee door abstracte spelleiders uit handen genomen. Er kan geen echt individuatieproces meer plaatsvinden en daarmee ok geen echte communicatie. Niet met de kern van jezelf en niet meer met anderen."
In : Filosofie